Mijn allereerste gedicht dat ik ooit schreef, al vele jaren geleden, was een gedicht dat ging over moed, dapperheid en hoop. Met het gemis en de leegte zou ik op pad gaan. Ik zou op elke plek aan mijn kind denken. Ik zou in elk gesprek haar naam noemen. Ik zou haar overal mee naar […]
Zoals de zon ’s morgens opkomt, zo vanzelfsprekend verwachtte ik dat mijn leven zou gaan. Ik had altijd gedroomd, dat ik ooit moeder zou worden en dat ik dan, met mijn kinderen, een lang en gelukkig leven zou hebben. Ik was heel tevreden met het huisje, boompje, kindje verhaal. Terwijl ik groter werd bleef deze […]
Weet je wat ik graag nog eens zou willen? Weet je waar ik soms nog naar verlang? Ik zou zo graag haar handje nog eens vast willen houden. Ooit was het zo vanzelfsprekend, om haar vingertjes om mijn vinger geklemd te zien. Zij hield me vast en daarbij waren we gelukkig en verbonden. Zij werd […]
